Aimée Jong en Erik Valkenier, ouders van Charlie (4) namen initiatief om leuke, mooie, veilige sondepleisters met ruim 40 verschillende printjes te produceren. Ze richtten het bedrijf Tubiesmile op en leveren de pleisters nu aan het Máxima, maar ook aan andere zorginstellingen. Zelfs volwassenen vinden het prettig om een pleister te bestellen in de webshop. Dat is beter dan een effen witte pleister. Behalve de pleisters zijn ook sonde-rugzakjes, -zakjes en -clips verkrijgbaar, allemaal in vrolijke prints.
Een goed idee
Kinderoncologieverpleegkundige Francis Sandbrink kwam jaren geleden op het idee om pleisters op maat naar keuze te produceren. Ze vertelt: ‘Ik verpleegde een jongetje met eigen ideeën voor zijn pleister: een PawPatrol en nerfpistolen leek hem gewoon leuk. Maar helaas kan ik niet tekenen…. Zo kwam ik op het idee om pleisters te gaan printen. Met een afbeelding van internet ging ik witte bestaande pleisters printen. Superleuk voor de kinderen! Maar er waren problemen met de inkt en de printer en dus de veiligheid.’ Daardoor verwaterde het project terwijl de vraag van de kinderen niet stopte. Francis: ‘Kinderen die maandenlang een sonde hebben, willen net als bij andere pleisters iets leuks en opvallends. Andere kinderen vinden dat interessant en vragen ernaar. Zo komt een sonde uit de medische setting, het wordt meer een ‘gewone’ pleister.’
Ouders
Terwijl ze het niet van elkaar wisten, speelde Aimée, moeder van Charlie die als peuter behandeld werd in het Máxima, met het idee om zelf sondepleisters te gaan maken. Samen met haar man Erik, o.a. grafisch vormgever van beroep, ontwikkelde ze printjes met hartjes, hondenpootjes, tijgerprints, beertjes, ijsjes, bloemetjes en dino’s. De sondepleisters zijn via de webshop voor iedereen te bestellen. Aimée: ‘Bij de bestellingen zitten al de mooiste verhalen over blije kinderen en ouders. Het geeft kinderen een keuze in een traject waarin ze vaak al zoveel moeten. Ook een tiener schreef ons een berichtje dat het gesprek over haar sonde nu vaak over de leuke print op haar sondepleister gaat en ze heel laagdrempelig het gesprek erover kan voeren.’ 